DĄBRÓWKA (DUBRAWA, DÚBRAVKA) - była Czeszką z panującego rodu Przemyślidów, córką księcia praskiego Bolesława I Srogiego (904-972). Urodziła się około roku 935. Miała kilkoro rodzeństwa: Bolesława Pobożnego - dziedziczącego tron po ojcu, Starkosza, który przybrawszy imię Chrystiana został mnichem w Ratyzbonie oraz Mladę (Marię) opatkę benedyktynek w Pradze. W wyniku splotu okoliczności politycznych rodzi się projekt przymierza polsko-czeskiego. Zabiega o nie polański książę Mieszko uwikłany w konflikty z Wieletami. Negocjacje kończą się sukcesem, a przypieczętowaniem aliansu ma stać się małżeństwo księcia Mieszka z Dąbrówką. Plan matrymonialny zostaje powiązany z przedsięwzięciem o znacznie większej skali - ewangelizacją Polski, wprowadzającą ją do europejskiej wspólnoty państw chrześcijańskich.

Jako kobieta już niemłoda (ma wówczas około 30 lat), Dąbrówka zaślubia Mieszka I, co umocniło świeżo zawiązany sojusz polsko-czeski.. Małżeństwo dochodzi do skutku w 965 r. W rok później Mieszko przyjmuje chrzest. Miała położyć duże zasługi w akcji chrystianizacji. Polski; być może w jej towarzystwie przybył do Poznania pierwszy biskup poznański - Jordan.

O dziejach Dąbrówki brak bezpośrednich wiadomości. Tradycja łączy z jej imieniem fundację najstarszych kościołów gnieźnieńskich - Św. Jerzego na grodzie oraz NMP na podgrodziu (gdzie według Jana Długosza miała zostać pochowana), a także kościoła NMP na Ostrowie Tumskim w Poznaniu. W legendach przetrwała pamięć o darowiznach np. tzw. kielich Dąbrówki z Trzemeszna lub szat liturgicznych, rzekomo własnoręcznie haftowanych.

W 967 r. rodzi się pierworodny syn, nazwany na cześć dziadka Bolesławem, późniejszy król Polski - Bolesław, zwany Chrobrym. Córka Świętosława będzie królową szwedzką (żoną Eryka Zwycięskiego) i norweską, a później duńską (wyjdzie za Swena Widłobrodego), określaną przez źródła skandynawskie imieniem Sygrydy-Storady.

Historycy domyślają się pozytywnego wpływu Dąbrówki na losy państwa. Jest faktem, że póki żyła stosunki polsko-czeskie układały się dobrze. W otoczeniu księżnej rozwijała się kultura i nauka łacińska. Przypuszczalnie z duchownych, sprowadzanych przez nią, utworzono kancelarię książęcą. Żyła razem z Mieszkiem 12 lat. Zmarła około 977 r. Źródła historyczne nie podają przyczyn śmierci Dąbrówki.

Bibliografia:
Kosmasa Kronika Czechów, Warszawa, 1968.
Słownik Starożytności Słowiańskich, Wrocław, 1961.
Wielkopolski Słownik Biograficzny, Poznań, 1983.

[Strona główna]