|
Wejście na Górę Chełmińską - najwyższe wzniesienie powiatu Szamotulskiego W niedzielę 20 kwietnia wybraliśmy się na Ziemię Szamotulską do Chełmna, wsi położonej przy trasie z Poznania do Pniew, aby dokonać wejścia na najwyższy szczyt regionu, należący do Korony Wielkopolski. Oto kilka informacji o miejscowości: Chełmno leżące u podnóża wzniesienia, od którego kształtu pochodzi nazwa wsi, było kiedyś własnością Raczyńskich. Później właścicielami stała się rodzina von Lehmann-Nitsche. Bezstylowy dwór znajdujący się przy wschodnim zboczu Góry Chełmińskiej (131 m n.p.m.), składa się z parterowej części nakrytej dachem naczółkowym z wystawką, wybudowanej ok. poł. XIX wieku, oraz dobudowanego w 1911 roku piętrowego skrzydła z wieżą. W pobliżu zabudowania folwarczne. Budynek ten zamieszkały przez kilka rodzin jest w złym stanie.
Po lewej bezstylowy dwór w Chełmnie, po prawej widok z wierzchołka Góry Chełmińskiej na Księże Góry Dwór otacza park krajobrazowy pochodzący z końca XIX wieku o powierzchni około 3 ha, z kilkoma godnymi uwagi starymi drzewami, m.in. lipą i wiązem. Na zachód od dworu park przechodzi w las porastający górujące nad okolicą wzgórze, które jest ostańcowym pagórem kemowym pozostałym po ustąpieniu lodowca i jednocześnie najwyższym wzniesieniem powiatu szamotulskiego. Bezpośrednio z parku stromą ścieżką wchodzi się na nawyższy punkt wzniesienia, tuż nad piaszczystym urwiskiem po północnej stronie wzniesienia.
Po lewej widok znad piaszczystego urwiska w kierunku północnym, po prawej kaplica na Górze Chełmińskiej Na południowej kulminacji Góry Chełmińskiej stoi niewielka kaplica z 1785 roku na planie ośmioboku, z kopulastym dachem z latarnią. Jest to dawna kaplica grobowa Sczanieckich, odrestaurowana około 1970 roku. Poniżej kaplicy przy szosie Poznań - Pniewy, na ceglanym cokole obramowanym żeliwnym płotem do którego wiodą metalowe schody, stoi współczesna figura wotywna Chrystusa, a pod nią głaz z zagłębieniem w kształcie stopy, które według lokalnej tradycji miała pozostawić Matka Boska[*].
Po lewej figura Chrystusa na stoku wzgórza, po prawej głaz ze śladem stopy Matki Boskiej Znad piaszczystego urwiska najwyższego zalesionego wierzchołka wzgórza roztacza się widok na północ i zachód. W kierunku zachodnim widać stąd Księże Góry koło Pniew z liczącą 124 m n.p.m. kulminacją środkowo poznańskiej moreny czołowej, a na północ pola uprawne. [*] Podobne miejsce ze śladem stopy Matki Boskiej pozostawionym na kamieniu, znajduje się u "Wrót Sudetów" nad przełomową doliną Nysy Kłodzkiej koło Barda, tuż za kaplicą na końcu podejścia na Kalwarię Bardzką, powyżej obrywu skalnego, który nastąpił tam w XVI wieku. |
