Wycieczka z wejściem na wieżę widokową

Uczestnicy wycieczki spotkali się 22 kwietnia 2006 r. o godz. 9:00 przy szkole podstawowej w Kicinie. Stąd wyruszyli w deszczu na trasę przez lasy Puszczy Zielonki. W drodze podziwiali budzącą się do życia po mroźnej zimie przyrodę. Wkrótce deszcz przestał padać, a zza chmur przebiło się wiosenne słoneczko. Trasa wiodła dolinami i wzgórzami, których zmoczone deszczem zbocza mieniły się w promieniach słońca barwami tęczy w kroplach wody na gałązkach z pąkami zieleni i purpurą butwiejących liści, spod których wybijały kępy traw i zakwitających pierwszych wiosennych kwiatów.

Na trasie wycieczki

W drodze spoglądano na malownicze dolinki z kwitnącymi kobiercami przylaszczek, zawilców białych i żółtych oraz kokoryczy. Po zatoczeniu sporego okręgu uczestnicy wycieczki doszli do osady leśnej Annowo z zabytkowym neogotyckim dworkiem z XIX wieku i leśną szkołą dydaktyczną w pobliżu. Podziwiali las mieszany z okazami starych sosen i pomnikowych dębów. Stamtąd zawrócili w kierunku południowym, a około godz 11:30 dotarli na wierzchołek Dziewiczej Góry i stanęli pod wieżą widokową.

W pomieszczeniu obserwatora wieży na Dziewiczej Górze

Po wejściu krętymi schodami na wieżę oglądano nieco przymglone widoki na okolicę. Zwiedzono również pomieszczenie obserwatora, na które trzeba było się jeszcze wspiąć po metalowej drabince. Szczególne zainteresowanie wzbudziły urządzenia do obserwacji przeciwpożarowej. Po zejściu z wieży grupa udała się w drogę powrotną żółtym szlakiem turystycznym do Kicina.

Widok z wieży w kierunku Radojewa. Widoczny elewator w Czerwonaku

Kilka informacji o terenie wycieczki

Dziewicza Góra - to najwyższe wzniesienie na terenie Parku Krajobrazowego Puszcza Zielonka, a zarazem drugi najwyższy szczyt w okolicach Poznania (po Górze Moraskiej) liczy 143 m n.p.m. Jest to urozmaicony kompleks leśny, bogaty pod względem przyrodniczym, z dużymi różnicami wysokości. Leży w paśmie środkowopoznańskiej moreny czołowej, 2 km na wschód od przełomowej doliny Warty. W roku 1242 Dziewicza Góra wraz z okolicznymi włościami na mocy fundacji Przemysła I stała się własnością cysterek z Owińsk. Od nich pochodzi pierwotna nazwa góry: Dziewcza Góra, przekształcona później na Dziewiczą Górę.

Wierzchołek Dziewiczej Góry i jego otoczenie porośnięte są pięknymi lasami - drzewostany składają się z sosny i prawie wszystkich gatunków rodzimych drzew liściastych. W kilku partiach rosną wiekowe dęby o obwodach przeszło 4 m. Bardzo bogaty jest świat roślin, zarówno leśnych jak i łąkowych, stepowych a nawet górskich. Stwierdzono tu występowanie ok. 700 gatunków roślin naczyniowych oraz ok. 130 gatunków mchów i wątrobowców. W lasach między Dziewiczą Górą a Czerwonakiem stwierdzono występowanie czerwca polskiego, owada żyjącego w korzeniach drzew, w średniowieczu hodowanego dla produkcji czerwonego barwnika. Podobno w średniowieczu cysterki z Owińsk hodowały go na Dziewiczej Górze.

W 2005 r. na szczycie Dziewiczej Góry wybudowano przeciwpożarową wieżę oberwacyjną dla Nadleśnictwa Łopuchówko. Wykonawcą tego obiektu jest firma budowlana z Bielska-Białej. Wieża ta jest również udostępniona dla turystów, skąd mogą podziwiać rozległą panoramę Poznania oraz lasów i wzgórz Puszczy Zielonki wraz z kulminacją Moraskiej Góry (154 m n.p.m.) położonej po przeciwległej stronie przełomowej doliny Warty. Przy korzystnych warunkach pogodowych można stąd dostrzec, patrząc w kierunku połudnowo-zachodnim, pokryty lasami rozległy wał wzgórz morenowych Wielkopolskiego Parku Narodowego. Parametry wieży: wysokość całkowita - 40 m, kształt w przekroju poprzecznym - koło, średnica trzonu podstawowego - 4 m, średnica trzonu wewnętrznego - 0,6 m, poziom podłogi kabiny obserwatora p-poż - 33 m od postawy, poziom podłogi tarasu widokowego - 30 m, powierzchnia użytkowa kabiny obserwatora - około 9 m kw, ilość schodów - 172, konstrukcja żelbetowa.

Strona główna | Piątkowo-Radojewo 11 marca 2006

Copyright © Lech Rugała