XXXII Zlot Przodowników
Turystyki Górskiej PTTK Ziemi Wielkopolskiej
Góry Izerskie (Jizerské hory) 14 - 18 czerwca 2006

Organizatorem Zlotu był Wielkopolski Klub Przodowników Turystyki Górskiej przy Wielkopolskiej Korporacji Oddziałów PTTK w Poznaniu. Na główną bazę imprezy wybrano schronisko Horská chata Smědava, położone w pobliżu źródlisk Smědy - dopływu Nysy Łużyckiej, w obniżeniu między dwoma najwyższymi szczytami czeskiej strony Gór Izerskich - Smrkem a Jizerą. Stąd rozpoczynały się trasy wycieczek zlotowych prowadzące między malowniczymi torfowiskami wysokimi, nad urwiskami skalnymi i przez zabezpieczone wejścia na vyhlidky (punkty widokowe).

Grupa uczestników Zlotu przed wyjściem na trasę do Jizerki

Z uwagi na dużą frekwencję uczestnicy Zlotu zostali zakwaterowani w dwóch obiektach: W Chacie Smědawa i Bartlové boudzie we wsi Bílý Potok. W trakcie przydzielania kwater uczestnicy otrzymali materiał informacyjny o terenie Zlotu z obszernym opisem tras wycieczek zlotowych i informacjami krajoznawczymi o bliższej i dalszej okolicy, dzięki któremu mogli dokładnie zapoznać się z przyrodą, historią i zagospodarowaniem zwiedzanych terenów.

Opracowanie z informacjami krajoznawczymi o terenie Zlotu

Uroczyste otwarcie Zlotu przez Wojciecha Stankiewicza, prezesa Wielkopolskiego Klubu Przodowników Turystyki Górskiej PTTK, nastąpiło w Chacie Smědawa. Było ono połączone ze spotkaniem z Andrzejem Grzybowiczem, przestawicielem KTG ZG PTTK Delegatury Sudeckiej i miejscowymi działaczami Jizersko-Ještědského Horského Spolku oraz prelekcją z przeźroczami ukazującymi piękno Jizerských hor w różnych porach roku, jak również z prezentacją działalności tego czeskiego stowarzyszenia.

Widok na Jizerę (1122 m n.p.m.) od strony Smrka

Pierwszego dnia trasa wędrówki wiodła ze Smědavy przez Torfowisko Jizerki, do malowniczej wsi górskiej Jizerka, następnie na porośnięty starym bukowym lasem szczyt góry Bukovec (1005 m n.p.m) - Pytlacké kameni (945 m n.p.m.) - Česky vrch (918 m n.p.m) - sedlo Předel - Smědava. Stąd można było podziwiać m.in. widok na zachodnie grzbiety Karkonoszy, w których wyróżniała się Szrenica z charakterystycznym schroniskiem i grupą skalną Końskich Łbów, Wielki Szyszak z budynkiem stacji przekaźnikowej nad Śnieżnymi Kotłami, a po stronie czeskiej Krkonoš i Kotel. Schodząc z grzbietu Českého vrchu zauważyliśmy schronisko "Chatka Górzystów" po polskiej stronie Gór Izerskich.

Na stromym podejściu Nebeským žebřikém na Smrk

W drugim dniu trasa wędrówki przebiegała następująco: Smědava - Předel - Paličník - Nebeský žebřik - Smrk (1124 m n.p.m) - Předel - Smědava. Atrakcją tego dnia był punkt widokowy na Paličniku, strome podejście Nebeským žebřikém (Niebiańską Drabiną) na Smrk i podziwianie rozległej panoramy Jizerských hor z wieży widokowej na Smrku, m.in. na polską stronę i pobliski Stóg Izerski oraz Nové Město pod Smrkem. Zwrócono również uwagę na pomnik niemieckiego poety Teodora Körnera stojący tuż pod szczytem. Część grupy w drodze powrotnej ze Smrku poszła nieco dłuższą trasą przez malowiczy rezerwat przyrody Jizerskohorské bučiny, który stanowi jeden z niewielu zachowanych fragmentów naturalnych lasów jakie kiedyś porastały te góry.

Na Smrku. W głębi widoczna wieża widokowa zbudowana w 2003 roku

W trzecim dniu, po burzy i padającym do rana deszczu, odbyła się wycieczka na trasie: Smědava - Jizera (1122 m n.p.m.) - Klečové louky u Posedu - Na Čichadle - Štolpišska silnice - vodopad Velkého Štolpichu - Ořešník - Hejnice. W rezerwacie przyrody na podmokłej łące pod Jizerą doszliśmy po specjalnie ułożonej kładce do miejsca, gdzie m.in. zauważyliśmy dopiero co wyrastające po mroźniej zimie maleńkie rosiczki okrągłolistne. Widok na groźnie wyglądające wśród snujących się mgieł torfowiska wysokie sprawiał niesamowite wrażenie tajemniczości.

Vyhlidka na Paličníku (944 m n.p.m.). W dole widoczne Hejnice

W dalszej części trasy droga doprowadziła do wodospadu, skąd roztacza się przepiękny widok na głęboko wciętą dolinę i liczne progi skalne z kaskadami potoku. Po zejściu do Hejnic i zwiedzeniu miejsca pielgrzymkowego z barokową bazyliką, gdzie mieści się obecnie Międzynarodowe Centrum Odnowy Duchowej, uczestnicy powrócili na Smědavę autobusem kursowym.

Zlot uprzyjemniały wieczory z piosenką turystyczną przy akompaniamencie dwóch gitar. W czwartym dniu, który był ostatnim dniem Zlotu, odbyła się wycieczka do Frydlandu, gdzie zwiedzono to urocze miasteczko z zabytkowym zamkiem sięgającym swymi dziejami XIII wieku. Stamtąd uczestnicy rozjechali się do domów, a niektórzy udali się na dalsze górskie wędrówki.

Góry Izerskie (Jizerské hory) - kilka informacji o terenie Zlotu

Góry Izerskie stanowią wysunięty na zachód rozległy masyw górski Sudetów. W większości leżą na terenie Czech. W Polsce przebiegają ich dwa pasma: Grzbiet Wysoki i Grzbiet Kamienicki. Na wschodzie granicę z Karkonoszami stanowi Przełęcz Szklarska (886 m n.p.m.) i głębokie doliny Kamiennej (w Polsce) oraz Mumlavy i Jizery (w Czechach). Granica ta jest dość trudna do zauważenia, ponieważ Karkonosze wraz z czeskim Pogórzem Karkonoskim oraz z Górami Izerskimi zachodzą na siebie. Stanowią też geologicznie jedną całość. Na północnym wschodzie Góry Izerskie graniczą z Kotliną Jeleniogórską i Doliną Bobru. Na zachodzie ich granicą jest Brama Żytawska, a od południowego-zachodu Nysa Łużycka, płynąca przez Liberec. Za Libercem, na południe leżą Góry Łużyckie oraz ich Ještědsko - kozakovský hřbet. Na północy i północnym-zachodzie Góry Izerskie przechodzą wyraźnym uskokiem w Pogórze Izerskie.
Góry Izerskie tworzy szereg równoległych grzbietów o kierunku wschodnio-zachodnim z lekkim wygięciem na południowy zachód. Nie zachodzą one równolegle na siebie, kierując się w stronę południowo-zachodnią od Piechowic (w Polsce) do Liberca (Czechy), w największej rozpiętości osiągając około 45 km długości i szerokość maksymalną do 30 km. Dzięki temu wielkością obszaru porównywalne są do całych Karkonoszy.
Do głównych i wyraźnie odrębnych grzbietów zalicza się w Polsce Grzbiet Kamienicki i Wysoki, a po stronie czeskiej Středni oraz Vlašský hřeben i Jindřichovický hřeben na północno-zachodnim krańcu. Reszta gór składa się, z trudnych do pogrupowania w grzbiety, masywów i rozległych, oraz (charakterystycznych dla Gór Izerskich) bardzo wysoko położonych płaskich podmokłych dolin, polan i hal z licznymi obszarami torfowisk wysokich.

Najwyższe szczyty:
- w Czechach: Smrk 1124 m n.p.m., Jizera 1122 m n.p.m., Černá hora 1085 m n.p.m., Smědavská hora 1084 m n.p.m., Sněžne věžičky 1055 m n.p.m., Holubnik 1071 m n.p.m., Ptači vrch 1013 m n.p.m., Jelení straň 1018 m n.p.m., Bukovec 1005 m n.p.m.
- w Polsce: Grzbiet Wysoki: Wysoka Kopa 1126 m n.p.m., Wysoki Kamień 1058 m n.p.m., Zwalisko 1047 m n.p.m., Stóg Izerski 1107 m n.p.m., Smerek 1123 m n.p.m., Grzbiet Kamienicki: Kamienica 973 m n.p.m. i Sępia Góra 828 m n.p.m leżąca nad samym Świeradowem.

Ważniejsze miejscowości:
- w Czechach: Harrachov, Kořenov, Jizerka, Nové Město pod Smrkem, Lázně Libverda, Hejnice, Frýdland, Tanvald, Jablonec nad Nisou, Desná, Josefův Důl, Bedřichov, Liberec,
- w Polsce: Jakuszyce, Szklarska Poręba, Piechowice, Stara i Nowa Kamienica, Przecznica, Mirsk, Świeradów Zdrój, Czerniawa Zdrój, a na Pogórzu Izerskim - Lubomierz, Wolimierz, Gryfów Śląski i Leśna.
Więcej o Górach Izerskich na stronie => Towarzystwa Izerskiego.

Po klęsce ekologicznej, kiedy to padły ogromne połacie monokultur świerkowych nasadzonych tu sztucznie na przełonie XIX i XX stulecia, dużo mówiono o koncepcji przywrócenia naturalnego drzewostanu jaki zachował się fragmentarycznie w niewielu miejscach. Jednak zarówno czescy jak i polscy leśnicy nasadzili tu niemal wszędzie świerki, a konkretnie jakąś rzekomo bardziej odporną na tamtejsze warunki odmianę świerka pospolitego. Z sadzenia buków - jak widać - zrezygnowano. Czy ten świerk się tam sprawdzi? Już teraz wędrując szlakami zauważyliśmy całe połacie młodych lasów świerkowych z połamanymi czubkami, których mnóstwo leży spadniętych i poschniętych pod tymi świerkami. To skutek szadzi, kiedy zimą marznący deszcz ze śniegiem osadza się na drzewach i zamienia się w lód, a czubek drzewa nie wytrzymując ciężaru łamie się i spada w dół. Jak to będzie wyglądać za lat kilkadziesiąt, kiedy świerki urosną? Czy nie powtórzy się podobna klęska ekologiczna?

Strona główna | Wielkopolski Klub Przodowników Turystyki Górskiej PTTK | XXVIII Zlot | XXIX Zlot

Copyright © Lech Rugała